De duabus canibus
De partu querulam uerborum nectare plenam
Pro cane mota canis suscepit ede canem.
Hec abit, illa manet. hec cursitat, illa quiescit.
Huic tandem a partu rumpitur illa quies.
Illa redit reddique sua iura precatur.
Obserat hec aurem nec minus aure domum.
Plus prece posse minas putat. hec plus bella duobus.
Nescit posse minas plus prece, bella minis.
Cum dolor hanc armet, plus matrem filius armat;
Cedit sola gregi, causaque iusta perit.
Non satis est tutum mellitis credere uerbis.
Ex hoc melle solet pestis amara sequi.
poezie de Aesopus din Fabulae
Adăugat de Dan Costinaş
Comentează! | Votează! | Copiază!
Citate similare
De cane et oue
In causam canis urget ouem. sedet arbiter, audit.
Reddat ouis panem uult canis, illa negat.
Pro cane stat miluus, stat uultur, stat lupus. instant,
Panem quem pepegit reddere, reddat ouis.
Reddere non debet, nec habet quid reddere possit.
Et tamen ut reddat, arbiter instat oui.
Ergo suum, licet instet hyemps, peruendit amictum,
Et boream patitur uellere nuda suo.
Sepe fidem falso mendicat inharcia teste,
Sepe dolet pietas criminis arte capi.
poezie de Aesopus din Fabulae
Adăugat de Dan Costinaş
Comentează! | Votează! | Copiază!
De lupo et agno
Est lupus, est agnus. sitit hic, sitit ille. fluentum
Limite non uno querit uterque siti.
In summo bibit amne lupus, bibit agnus in imo.
Hunc timor inpugnat uerba monente lupo:
"Rupisti potumque michi riuoque decorem."
Agnus utrumque negat se racione tuens:
Nec tibi nec riuo nocui. nam prona supinum
Nescit iter nec adhuc unda nitore caret.
Sic iterum tonat ore lupus: Michi dampna minaris.
Non minor, agnus ait. Cui lupus: Immo facis.
Fecit idem tuus ante pater sex mensibus actis.
Cum bene patrisses, crimine patris obi.
Agnus ad hec: Tanto non uixi tempore. Predo
Sic tonat: An loqueris, furcifer? huncque uorat.
Sic nocet innocuo nocuus, causamque nocendi
Inuenit. Hii regnant qualibet urbe lupi.
poezie de Aesopus din Fabulae
Adăugat de Dan Costinaş
Comentează! | Votează! | Copiază!
Patet omnibus veritas, nondum est occupata. Multum ex illa etiam futuris relictum est.
Seneca în Epistulae morales ad Lucilium (62)
Adăugat de Dan Costinaş
Comentează! | Votează! | Copiază! | In Romanian
De mure et rana
Muris iter rumpente lacu uenit obuia muri
Rana loquax et opem pacta nocere cupit.
Omne genus pestis superat mens dissona uerbis,
Cum sentes animi florida lingua polit.
Rana sibi murem filo confederat. audet
Nectere fune pedem, rumpere fraude fidem.
Pes coit ergo pedi, sed mens a mente recedit.
Ecce natant. trahitur ille, sed illa trahit.
Mergitur ut secum murem demergat. amico
Naufragium faciens naufragat ipsa fides.
Rana studet mergi, sed mus emergit et obstat
Naufragio. uires suggerit ipse timor.
Miluus adest, miserumque truci rapit ungue duellum.
Hic iacet, ambo iacent, uiscera trita fluunt.
Sic pereant, qui se prodesse fatentur et obsunt.
Discat in auctorem pena redire suum.
poezie de Aesopus din Fabulae
Adăugat de Dan Costinaş
Comentează! | Votează! | Copiază!
De cane carnem ferente
Nat canis. ore gerit carnem, caro porrigit umbram.
Vmbra coheret aquis. has canis urget aquas.
Spem carnis plus carne cupit, plus fenore signum
Fenoris. os aperit, sic caro spesque perit.
Non igitur debent pro uanis certa relinqui.
Non sua si quis auet, mox caret ipse suis.
poezie de Aesopus din Fabulae
Adăugat de Dan Costinaş
Comentează! | Votează! | Copiază!
Hoc quodcumque miramini triduanae febris igniculo posse dissolvi.
Boethius în Consolatio Philosophiae
Adăugat de Dan Costinaş
Comentează! | Votează! | Copiază!
Corvus
Alta nox erat; sedebam tædio fessus gravi,
Nescio quid exoletæ perlegens scientiæ,
Cum velut pulsantis ortus est sonus meas fores—
Languido pulsantis ictu cubiculi clausas fores:
"En, amicus visitum me serius," dixi, "venit—
Inde fit sonus;—quid amplius?"
Ah! recordor quod Decembris esset hora nubili,
In pariete quod favillæ fingerent imagines.
Crastinum diem petebam; nil erat solaminis,
Nil levaminis legendo consequi curæ meæ:—
De Leonina dolebam, cœlites quam nominant—
Nos non nominamus amplius.
Mœstus aulæi susurros purpurati, et serici,
Horrui vana nec ante cognita formidine;
Propter hoc, cor palpitans ut sisterem, jam dictitans
Constiti, "Meus sodalis astat ad fores meas,
Me meus sero sodalis hic adest efflagitans;
Inde fit sonus;—quid amplius?"
Mente mox corroborata, desinens vanum metum,
"Quisquis es, tu parce," dixi "negligentiæ meæ;
Me levis somnus tenebat, et quantis tam lenibus
Ictibus fores meas, ut irritum sonum excites,
Quem mea vix consequebar aure"—tunc pandi fores:—
Illic nox erat;—nil amplius.
Has tenebras intuebar tum stupens mentu diu,
Hæsitans, et mente fingens quodlibet miraculum;
At tacebat omne limen ferreo silentio,
Et, "Leonina!" inde nomen editum solum fuit;
Ipse dixeram hoc, et echo reddidit loquax idem;—
Hæc vox edita est;—nil amplius.
In cubiclum mox regressus, concitis præcordiis,
Admodum paulo acriorem rursus ictum exaudio.
"Quicquid est, certe fenestras concutit," dixi, "meas;
Eja, prodest experiri quid sit hoc mysterium—
Cor parumper conquiesce, donec hoc percepero;—
Flatus hic strepit;—nil amplius."
Tunc repagulis remotis, huc et huc, en, cursitans,
Et micans alis, verenda forma, corvus insilit.
Blandiens haud commoratus, quam celerrime viam
Fecit et gravis, superbus, constitit super fores—
In caput divæ Minervæ collocans se sculptile
Sedit, motus haud dein amplius.
Nonnihil deliniebat cor meum iste ales niger,
Fronte, ceu Catoniana tetrica me contuens:
"Tu, licet sis capite lævi, tamen es acer, impiger,
Tam verendus," inquam "et ater, noctis e plaga vagans—
Dic, amabo, qui vocaris nocte sub Plutonia?"
Corvus rettulit, "Non amplius."
Ales iste luculenter eloquens me perculit,
Ipsa quamvis indicaret pæne nil responsio;
Namque nobis confitendum est nemini mortalium
Copiam datam videndi quadrupedem unquam aut alitem,
Qui super fores sederet sculptilem premens Deam,
Dictus nomine hoc, "Non amplius."
At sedens super decorum solus ales id caput,
Verba tamquam mente tota dixit hæc tantummodo.
Deinde pressis mansit alis, postea nil proferens,
Donec ægre murmurârim, "Cæteri me negligunt—
Deseret me cras volucris, spes ut ante destitit."
Corvus tunc refert, "Non amplius."
Me statim commovit apta, quam dedit, responsio:
"Ista," dixi, "sola vox est huic opes, peculium,
Quam miser præcepit actus casibus crebris herus
Ingruentibus maligne, donec ingemisceret,
Hanc querulam, destitutus spe, redintegrans diu,
Vocem lugubrem, 'Non amplius.'"
Mox, nam adhuc deliniebat cor meum iste ales niger,
Culcitis stratum sedile colloco adversus fores;
Hac cubans in sede molli mente cogito mea,
Multa fingens continenter, quid voluerit alitis
Tam sinistri, dam tigrantis, tam macri, tam tetrici,
Ista rauca vox, "Non amplius."
Augurans hoc considebam, proferens vocis nihil
Ad volucrem, jam intuentem pupulis me flammeis;
Augurans hôc plus sedebam, segniter fulto meo
Capite culcita decora, luce lampadis lita,
Quam premet puella mollem, luce lampadis litam,
Illa lux mea, ah! non amplius.
Visus aer thureis tunc fumigari odoribus,
Quos ferebant Dî prementes pede tapeta tinnulo.
"En, miser," dixi, "ministrant—Dî tibi nunc exhibent
Otium multùm dolenti de Leonina tua!
Eja, nepenthes potitor, combibens oblivia!"
Corvus rettulit, "Non amplius."
"Tu, sacer propheta," dixi, "sis licet dæmon atrox!—
Tartarus seu te profundus, seu procella huc egerit,
Tu, peregrinans, et audax, hanc malam visens domum,
Quam colit ferox Erinnys—dic mihi, dic, obsecro,
Num levamen sit doloris, quem gero—dic, obsecro!"
Corvus rettulit, "Non amplius."
"Tu, sacer propheta," dixi, "sis licet dæmon atrox!—
Obsecro deos per illos queis uterque cedimus—
Dic dolenti, num remotis in locis olim Elysî
Sim potiturus puella numini carissima,
Num leoninam videbo, cœlites quam nominant."
Corvus rettulit, "Non amplius."
"Ista tempus emigrandi vox notet," dixi fremens—
"Repete nimbum, repete noctis, tu, plagam Plutoniam!
Nulla sit relicta testans pluma commentum nigra!
Mitte miserum persequi me! linque Palladis caput!
E meo tu corde rostrum, postibus formam eripe!"
Corvus rettulit, "Non amplius."
Et sedens pennis quietis usquem corvus, indies,
Sculptilis premit Minervæ desuper pallens caput;
Similis oculos molienti luctuosa dæmoni:
Sub lychno nigrat tapetes fluctuans umbra alitis;
Et mihi mentem levandi subrutam hac umbra meam
Facta copia est—non amplius!
poezie de Edgar Allan Poe (1845), traducere de Lewis Gidley
Adăugat de Dan Costinaş
Comentează! | Votează! | Copiază! | In English | In Spanish | In Italian | In Romanian
Bene perdis gaudium ubi dolor pariter perit.
aforism de Publilius Syrus din Sententiae
Adăugat de Dan Costinaş
Comentează! | Votează! | Copiază!
Satis sunt mihi pauci, satis est unus, satis est nullus.
Seneca în Epistulae morales ad Lucilium (62)
Adăugat de Dan Costinaş
Comentează! | Votează! | Copiază!
Possunt quia posse videntur.
Virgiliu în Aeneid
Adăugat de Lucian Velea
Comentează! | Votează! | Copiază! | In English | In Romanian
Non tam facile parricidium excusari posse quam fieri.
citat de Aemilius Papinianus
Adăugat de Simona Enache
Comentează! | Votează! | Copiază! | In English | In Spanish | In Romanian
Proponitur actio ex hoc edicto in eum cuius maxima pars in venditione fuerit, quia plerumque venaliciarii ita societatem coeunt, ut quidquid agunt in commune videantur agere: aequum enim aedilibus visum est vel in unum eius, cuius maior pars aut nulla parte minor esset, aedilicias actiones competere, ne cogeretur emptor cum multis litigare, quamvis actio ex empto cum singulis sit pro portione, qua socii fuerunt: nam id genus hominum ad lucrum potius vel turpiter faciendum pronius est.
Paul în Digesto, 21.1.44.1
Adăugat de Simona Enache
Comentează! | Votează! | Copiază!
De gallo et iaspide
Dum rigido fodit ore fimum, dum queritat escam,
Dum stupet inuenta iaspide gallus, ait:
"Res uili preciosa loco natique nitoris,
Hac in sorde iacens nil mihi messis habes.
Si tibi nunc esset qui debuit esse repertor,
Quem limus sepelit, uiueret arte nitor.
Nec tibi conuenio, nec tu mihi, nec tibi prosum,
Nec mihi tu prodes, plus amo cara minus."
Tu gallo stolidum, tu iaspide pulcra sophie
Dona notes. stolido nil sapit ista seges.
poezie de Aesopus din Fabulae
Adăugat de Dan Costinaş
Comentează! | Votează! | Copiază!
O rem quam homines soluti ridere non desinant, tristiores autem sine maximo dolore audire non possint!
Cicero în Pro domo sua (57)
Adăugat de Dan Costinaş
Comentează! | Votează! | Copiază!
Socius cum resisteret communibus servis venalibus ad fugam erumpentibus, vulneratus est: impensam, quam in curando se fecerit, non consecuturum pro socio actione Labeo ait, quia id non in societatem, quamvis propter societatem impensum sit, sicuti si propter societatem eum heredem quis instituere desisset aut legatum praetermisisset aut patrimonium suum neglegentius administrasset: nam nec compendium, quod propter societatem ei contigisset, veniret in medium, veluti si propter societatem heres fuisset institutus aut quid ei donatum esset.
Sextus Pomponius în Digesto, 17.2.60.1
Adăugat de Simona Enache
Comentează! | Votează! | Copiază!
Optimum medicamentum quies est.
proverbia latina
Adăugat de Dan Costinaş
Comentează! | Votează! | Copiază! | In Romanian
Testamentum est mentis nostrae iusta contestatio, in id solemniter facta, ut post mortem nostram valeat.
citat de Domitus Ulpian
Adăugat de Simona Enache
Comentează! | Votează! | Copiază! | In Romanian
Nobilitas sola est atque unica virtus.
proverbia latina
Adăugat de Simona Enache
Comentează! | Votează! | Copiază!
Animo dolenti nil oportet credere.
aforism de Publilius Syrus din Sententiae
Adăugat de Dan Costinaş
Comentează! | Votează! | Copiază!
In ambiguis rebus humaniorem sententiam sequi oportet.
citat de Domitus Ulpian
Adăugat de Simona Enache
Comentează! | Votează! | Copiază! | In Romanian