Ne quid nimis.
Terentius în Andria, I (-166)
Adăugat de Simona Enache
Comentează! | Votează! | Copiază!
Citate similare
Amans quid cupiat scit, quid sapiat non vidit.
aforism de Publilius Syrus din Sententiae
Adăugat de Dan Costinaş
Comentează! | Votează! | Copiază!
De fure uxorem ducente
Femina dum nubit furi, vicinia guadet.
Vir bonus et prudens talia verba movet:
Sol pepigit sponsam. Iovis aurem terra querelis
Perculit et causam, cur foret egra, dedit:
Sole necor solo; quid erit, si creverit alter?
Quid patiar? Quid aget tanta caloris hiems?
Hic prohibet sermo letum prebere favorem,
Qui mala fecerunt vel mala facta parant.
poezie de Aesopus din Fabulae
Adăugat de Dan Costinaş
Comentează! | Votează! | Copiază!
An tibicines iique, qui fidibus utuntur, suo, non multitudinis arbitrio cantus numerosque moderantur, vir sapiens, multo arte maiore praeditus, non quid verissimum sit, sed quid velit vulgus, exquiret?
Cicero în Tusculanae disputationis
Adăugat de Dan Costinaş
Comentează! | Votează! | Copiază! | In Romanian
Nunc scio quid sit amor!
citat de Vergiliu
Adăugat de George Budoi
Comentează! | Votează! | Copiază! | In Romanian
Quid est veritas?
în Novum Testamentum (Ioannem 18:38) (90)
Adăugat de Dan Costinaş
Comentează! | Votează! | Copiază! | In English | In Spanish | In Italian | In Romanian
Quid sit futurum cras, fuge quaerere.
citat de Horatius
Adăugat de Simona Enache
Comentează! | Votează! | Copiază!
Ridentem dicere verum quid vetat?
Horatius în Sermones, Liber prior, I (- 40)
Adăugat de Dan Costinaş
Comentează! | Votează! | Copiază! | In Romanian
Quid verba audiam, cum facta videam?
Cicero în Tusculanae disputationes, III, 48 (-45)
Adăugat de Dan Costinaş
Comentează! | Votează! | Copiază! | In English | In Spanish | In Romanian
Avaro quid mali optes, nisi vivat diu?
aforism de Publilius Syrus din Sententiae
Adăugat de Dan Costinaş
Comentează! | Votează! | Copiază!
Quid interest qua quisque prudentia verum requirat? Uno itinere non potest pervenir ad tam grande secretum.
Symmachus în Relatio (384)
Adăugat de Dan Costinaş
Comentează! | Votează! | Copiază! | In Romanian
Lacus
Caerulum flavae nemoris beati
Usque nymphaeae onerant lacum; hicce
Contremit lintrem, niveos aquarum
Dum movet orbes.
Litore in longo spatior quietus
Audio exspectoque ut amica lenis
In meum pectus cadat eque scirpis
Exoriatus;
Ut schapham in parvam saliamus ambo
Leniter lympha mihi murmurante
Et gubernaclum fugiat manum atque
Parvula palma;
Ut vehamur lintre lepore capti
Luce sub lunae radiisque blandae -
Lenis in scirpis zephyrus flet atque
Insonet unda!
Non tamen venit. Motor usque solus
Caerulum at stagnum coopertuum amoenae
Flore nympaeae et doleo nimis sus-
piroque frustra.
poezie de Mihai Eminescu din Poësis (Poesii) (1876), traducere de Traian Lăzărescu
Adăugat de Dan Costinaş
Comentează! | Votează! | Copiază! | In English | In Spanish | In Italian | In Romanian
Socius cum resisteret communibus servis venalibus ad fugam erumpentibus, vulneratus est: impensam, quam in curando se fecerit, non consecuturum pro socio actione Labeo ait, quia id non in societatem, quamvis propter societatem impensum sit, sicuti si propter societatem eum heredem quis instituere desisset aut legatum praetermisisset aut patrimonium suum neglegentius administrasset: nam nec compendium, quod propter societatem ei contigisset, veniret in medium, veluti si propter societatem heres fuisset institutus aut quid ei donatum esset.
Sextus Pomponius în Digesto, 17.2.60.1
Adăugat de Simona Enache
Comentează! | Votează! | Copiază!
De cane et oue
In causam canis urget ouem. sedet arbiter, audit.
Reddat ouis panem uult canis, illa negat.
Pro cane stat miluus, stat uultur, stat lupus. instant,
Panem quem pepegit reddere, reddat ouis.
Reddere non debet, nec habet quid reddere possit.
Et tamen ut reddat, arbiter instat oui.
Ergo suum, licet instet hyemps, peruendit amictum,
Et boream patitur uellere nuda suo.
Sepe fidem falso mendicat inharcia teste,
Sepe dolet pietas criminis arte capi.
poezie de Aesopus din Fabulae
Adăugat de Dan Costinaş
Comentează! | Votează! | Copiază!
Corvus
Alta nox erat; sedebam tædio fessus gravi,
Nescio quid exoletæ perlegens scientiæ,
Cum velut pulsantis ortus est sonus meas fores—
Languido pulsantis ictu cubiculi clausas fores:
"En, amicus visitum me serius," dixi, "venit—
Inde fit sonus;—quid amplius?"
Ah! recordor quod Decembris esset hora nubili,
In pariete quod favillæ fingerent imagines.
Crastinum diem petebam; nil erat solaminis,
Nil levaminis legendo consequi curæ meæ:—
De Leonina dolebam, cœlites quam nominant—
Nos non nominamus amplius.
Mœstus aulæi susurros purpurati, et serici,
Horrui vana nec ante cognita formidine;
Propter hoc, cor palpitans ut sisterem, jam dictitans
Constiti, "Meus sodalis astat ad fores meas,
Me meus sero sodalis hic adest efflagitans;
Inde fit sonus;—quid amplius?"
Mente mox corroborata, desinens vanum metum,
"Quisquis es, tu parce," dixi "negligentiæ meæ;
Me levis somnus tenebat, et quantis tam lenibus
Ictibus fores meas, ut irritum sonum excites,
Quem mea vix consequebar aure"—tunc pandi fores:—
Illic nox erat;—nil amplius.
Has tenebras intuebar tum stupens mentu diu,
Hæsitans, et mente fingens quodlibet miraculum;
At tacebat omne limen ferreo silentio,
Et, "Leonina!" inde nomen editum solum fuit;
Ipse dixeram hoc, et echo reddidit loquax idem;—
Hæc vox edita est;—nil amplius.
In cubiclum mox regressus, concitis præcordiis,
Admodum paulo acriorem rursus ictum exaudio.
"Quicquid est, certe fenestras concutit," dixi, "meas;
Eja, prodest experiri quid sit hoc mysterium—
Cor parumper conquiesce, donec hoc percepero;—
Flatus hic strepit;—nil amplius."
Tunc repagulis remotis, huc et huc, en, cursitans,
Et micans alis, verenda forma, corvus insilit.
Blandiens haud commoratus, quam celerrime viam
Fecit et gravis, superbus, constitit super fores—
In caput divæ Minervæ collocans se sculptile
Sedit, motus haud dein amplius.
Nonnihil deliniebat cor meum iste ales niger,
Fronte, ceu Catoniana tetrica me contuens:
"Tu, licet sis capite lævi, tamen es acer, impiger,
Tam verendus," inquam "et ater, noctis e plaga vagans—
Dic, amabo, qui vocaris nocte sub Plutonia?"
Corvus rettulit, "Non amplius."
Ales iste luculenter eloquens me perculit,
Ipsa quamvis indicaret pæne nil responsio;
Namque nobis confitendum est nemini mortalium
Copiam datam videndi quadrupedem unquam aut alitem,
Qui super fores sederet sculptilem premens Deam,
Dictus nomine hoc, "Non amplius."
At sedens super decorum solus ales id caput,
Verba tamquam mente tota dixit hæc tantummodo.
Deinde pressis mansit alis, postea nil proferens,
Donec ægre murmurârim, "Cæteri me negligunt—
Deseret me cras volucris, spes ut ante destitit."
Corvus tunc refert, "Non amplius."
Me statim commovit apta, quam dedit, responsio:
"Ista," dixi, "sola vox est huic opes, peculium,
Quam miser præcepit actus casibus crebris herus
Ingruentibus maligne, donec ingemisceret,
Hanc querulam, destitutus spe, redintegrans diu,
Vocem lugubrem, 'Non amplius.'"
Mox, nam adhuc deliniebat cor meum iste ales niger,
Culcitis stratum sedile colloco adversus fores;
Hac cubans in sede molli mente cogito mea,
Multa fingens continenter, quid voluerit alitis
Tam sinistri, dam tigrantis, tam macri, tam tetrici,
Ista rauca vox, "Non amplius."
Augurans hoc considebam, proferens vocis nihil
Ad volucrem, jam intuentem pupulis me flammeis;
Augurans hôc plus sedebam, segniter fulto meo
Capite culcita decora, luce lampadis lita,
Quam premet puella mollem, luce lampadis litam,
Illa lux mea, ah! non amplius.
Visus aer thureis tunc fumigari odoribus,
Quos ferebant Dî prementes pede tapeta tinnulo.
"En, miser," dixi, "ministrant—Dî tibi nunc exhibent
Otium multùm dolenti de Leonina tua!
Eja, nepenthes potitor, combibens oblivia!"
Corvus rettulit, "Non amplius."
"Tu, sacer propheta," dixi, "sis licet dæmon atrox!—
Tartarus seu te profundus, seu procella huc egerit,
Tu, peregrinans, et audax, hanc malam visens domum,
Quam colit ferox Erinnys—dic mihi, dic, obsecro,
Num levamen sit doloris, quem gero—dic, obsecro!"
Corvus rettulit, "Non amplius."
"Tu, sacer propheta," dixi, "sis licet dæmon atrox!—
Obsecro deos per illos queis uterque cedimus—
Dic dolenti, num remotis in locis olim Elysî
Sim potiturus puella numini carissima,
Num leoninam videbo, cœlites quam nominant."
Corvus rettulit, "Non amplius."
"Ista tempus emigrandi vox notet," dixi fremens—
"Repete nimbum, repete noctis, tu, plagam Plutoniam!
Nulla sit relicta testans pluma commentum nigra!
Mitte miserum persequi me! linque Palladis caput!
E meo tu corde rostrum, postibus formam eripe!"
Corvus rettulit, "Non amplius."
Et sedens pennis quietis usquem corvus, indies,
Sculptilis premit Minervæ desuper pallens caput;
Similis oculos molienti luctuosa dæmoni:
Sub lychno nigrat tapetes fluctuans umbra alitis;
Et mihi mentem levandi subrutam hac umbra meam
Facta copia est—non amplius!
poezie de Edgar Allan Poe (1845), traducere de Lewis Gidley
Adăugat de Dan Costinaş
Comentează! | Votează! | Copiază! | In English | In Spanish | In Italian | In Romanian